با توجه به نقش و جایگاه سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین و گسترده ترین مجموعه بیمه گر اجتماعی کشور و اهمیت ماموریت و کارکردهای آن در معیشت بخش قابل توجهی از جمعیت کشور و ایجاد آرامش خاطر و امنیت روانی در نیروهای مولد ، از آنجا که به نظر میرسد عدم شناخت دقیق و تفسیرهای ناصواب از وظایف این مجموعه ، سبب برخی برداشتها و انتظارات غیر منطقی از آن گردیده است لذا در این سلسله یادداشتها که بخش نخست آن پیش روی شماست تلاش شده که با هدف معرفی و شناخت و آشنایی بیشتر با این سازمان ، مولفه های زیرساختی آن برای خوانندگان گرامی تبیین گردد .
به گزارش پایگاه خبری اقتصادخزر به نقل از روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل تامین اجتماعی استان گیلان ، بر اساس بیانیه ماموریت این سازمان ، تامین اجتماعی یک نهاد عمومی غیردولتی ، بین النسلی ، با هویت اجتماعی اقتصادی در گستره عمومی و جامعترین و محوری ترین ارائه دهنده حمایت های قانونی این نظام مبتنی بر اصول بیمه های اجتماعی است که دارای استقلال اداری مالی بوده و بر اصل سه جانبه گرائی کارگر ، کارفرما و دولت اتکا دارد .
بر این اساس (( نهاد )) نظامی به نسبت پایدار و سازمان یافته از الگوهای اجتماعی است که برخی از رفتارهای نظارت شده و یکسان را با هدف برآوردن نیازهای اساسی جامعه دربرمیگیرد . هر نهاد ، کارکرد و مسئولیت های خاصی دارد و اصلی ترین هدف آن پاسخگوئی به نیازهای اجتماعی معین است که به دلیل الزامات و ضرورت های مختلف زندگی اجتماعی پدید می آید .
در اینجا نهاد تلقی کردن سازمان تامین اجتماعی بدین معناست که این مجموعه تنها محدود به تاریخ تاسیس ان نیست و از دیرهنگام در قالب الگوهای رفتاری و یا سازمان های غیررسمی وجود داشته است . این نهاد برخاسته از یک نیاز اجتماعی مهم و ضروری است و اشکال پیش سازمانی یا غیررسمی آن خودجوش و دیرپا بوده و در طول تاریخ تطور یافته و همواره معطوف به ارزشها ، اصول ، قواعد و هنجارهای اجتماعی بوده است .
در مباحث مختلف مرتبط با نظام تامین اجتماعی و به طور مشخص راهبرد بیمه های اجتماعی در این نظام ، مفهوم بین النسلی به دفعات مشاهده میشود . نظام های تامین اجتماعی و به ویژه سازوکارهای بیمه های اجتماعی ، فرایندهایی را برای تامین مالی و ارائه خدمات به کار میگیرند که پیوندی میان نسلهای مختلف جامعه برقرار میکنند به سبب این ارتباط و پیوند است که سازمانهای ارائه دهنده خدمات بیمه اجتماعی بین النسلی خوانده میشود . این سازمانها محدود به صرفه و صلاح یک نسل نبوده و یک نسل نمیتواند در این سازمان تنها در جستجوی منافع و خواسته های خود باشد چرا که این سازمان بنا بر تعریف ، ماموریت و سازوکار و فرایندهای اجرائی بین نسلهای مختلف جامعه ارتباط برقرار کرده و از این منظر منافع نسلهای مختلف در آن متجلی میگردد .
بنابراین یکی از ضوابط و شاخص های حاکم بر مدیریت این سازمان رعایت الزامات برآمده از ویژگی بین النسلی بودن است و مدیریت آن باید در اتخاذ سیاست ها به منافع نسلهای مختلف توجه داشته باشد که جایگاه این امر در بحث توازن عادلانه بین نسلها و رعایت انصاف در انجام مسئولیت های اجتماعی و به ویژه ایجاد تعادل مالی برجسته خواهد شد .
